دبی شهری که اغلب به عنوان نماد شکوه و مدرنیته در رسانه‌های اجتماعی به تصویر کشیده می‌شود در واقعیت جنبه‌های پنهانی دارد که کمتر درباره آن صحبت می‌شود. محله‌های فقیر نشین دبی بخشی از این جنبه‌های پنهان هستند که اغلب از دید گردشگران و حتی بسیاری از ساکنان دور می‌مانند. در این مقاله از آوای دبی به بررسی این مناطق، دلایل شکل‌گیری آن‌ها و چالش‌های ساکنان خواهیم پرداخت.
محله‌های فقیر نشین دبی کجا هستند؟
محله‌های فقیر نشین دبی برخلاف مناطق اصلی شهر که در نقشه‌ها به وضوح مشخص هستند در حاشیه شهر قرار دارند و در بسیاری از مواقع در نقشه‌های رسمی دبی به ثبت نرسیده‌اند. این مناطق غیرقانونی ساخته شده‌اند و به همین دلیل از سوی دولت دبی به رسمیت شناخته نمی‌شوند. نبود زیرساخت‌های اساسی مانند آب آشامیدنی سالم، برق و جاده‌های مناسب از ویژگی‌های بارز این مناطق فقیر نشین دبی است.
یکی از این مناطق در شرق دبی در نزدیکی بزرگراه 44 و بزرگراه 611 قرار دارد. مناطق دیگری نیز در نزدیکی الکوز وجود دارند که ساکنان آن‌ها عمدتاً مهاجران کم‌درآمد هستند.
دیره: منطقه‌ای قدیمی و در حال افول
دیره یکی از قدیمی‌ترین محله‌های دبی است که به‌خاطر بازارهای سنتی و تاریخ غنی خود شناخته می‌شود. این محله بیشتر توسط کارگران مهاجر از کشورهای نپال، هند، پاکستان و سریلانکا اشغال شده است. هرچند دیره از لحاظ گردشگری جذاب است اما شرایط زندگی در آن به‌خصوص برای اقامت طولانی‌مدت چندان مناسب نیست.
سونابور: کمپ فقیرنشین کارگران
سونابور که در فاصله ۱۳ کیلومتری از فرودگاه بین‌المللی دبی قرار دارد بیشتر به یک کمپ کارگری شباهت دارد تا یک محله واقعی که بتوان در آن زندگی کرد. بیش از ۱۵۰ هزار کارگر مهاجر که نمی‌توانند هزینه‌های زندگی در مرکز شهر را بپردازند در این منطقه زندگی می‌کنند.
این افراد اغلب در شرایط دشوار و در خانه‌هایی با امکانات محدود زندگی می‌کنند. این محله تصویری کاملاً متضاد با شکوه و زرق‌وبرق آسمان‌خراش‌های دبی ارائه می‌دهد.
ویژگی‌های محله‌های فقیر نشین دبی
محله‌های فقیر نشین دبی برخلاف مناطق لوکس و مدرن شهر از حداقل امکانات زندگی برخوردارند. نبود خدمات رفاهی مانند حمل‌ونقل عمومی، بیمارستان‌ها و خیابان‌های آسفالت زندگی را برای ساکنان این مناطق بسیار دشوار کرده است. به دلیل عدم رعایت بهداشت، بیماری‌های مختلف در این مناطق شایع هستند و این امر موجب شده تا این مناطق از دید بسیاری از مردم و رسانه‌ها پنهان بمانند.
چه کسانی در محله‌های فقیر نشین دبی زندگی می‌کنند؟
بیشتر ساکنان این مناطق مهاجرانی هستند که به امید یافتن شغل مناسب و زندگی بهتر به دبی آمده‌اند. اما به دلیل دشواری در یافتن کار و پایین بودن دستمزدها بسیاری از آن‌ها مجبور به زندگی در این مناطق شده‌اند. برخلاف تصور عمومی هیچ یک از شهروندان بومی دبی در این مناطق زندگی نمی‌کنند. ساکنان این زاغه‌ها عمدتاً کارگرانی هستند که در پروژه‌های ساختمانی یا صنایع خدماتی با درآمد بسیار پایین فعالیت می‌کنند.
چرا مناطق فقیر نشین دبی در دبی وجود دارد؟
تصور عمومی از دبی این است که شهری بدون فقر و با استانداردهای بالای زندگی است. اما واقعیت این است که دبی به عنوان یک مرکز گردشگری و تجاری بزرگ میزبان تعداد زیادی از مهاجران است که برای تأمین نیروی کار ارزان به این شهر جذب شده‌اند. این نیروی کار عمدتاً در شرایط سخت زندگی می‌کنند چرا که هزینه‌های بالای مسکن و زندگی در دبی آن‌ها را مجبور به سکونت در مناطق کم‌هزینه و غیررسمی فقیرنشین کرده است.
از سوی دیگر دولت دبی به دلیل حفظ تصویر بین‌المللی شهر به عنوان یک مقصد گردشگری لوکس کمتر به این مناطق توجه می‌کند و اطلاعات مربوط به آن‌ها نیز به ندرت در رسانه‌ها منتشر می‌شود.
چالش‌های زاغه‌نشینان در دبی
زندگی در محله‌های فقیر نشین دبی با چالش‌های زیادی همراه است:
- نبود خدمات بهداشتی و درمانی: بسیاری از ساکنان به دلیل نبود بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی در نزدیکی محل زندگی خود به خدمات درمانی دسترسی ندارند.
- نبود آب و برق قانونی: در این مناطق دسترسی به برق اغلب غیرقانونی است و آب آشامیدنی سالم نیز به سختی یافت می‌شود.
- فشارهای اجتماعی و قانونی: خوابیدن در اماکن عمومی یا گدایی در دبی جرم محسوب می‌شود. بنابراین بسیاری از ساکنان این مناطق که شرایط مالی سختی دارند در خطر بازداشت قرار دارند.
- عدم امنیت شغلی: کارگران مهاجر با دستمزد پایین و قراردادهای کوتاه‌مدت امنیت شغلی کافی ندارند و در صورت بیکار شدن شرایط زندگی آن‌ها بدتر می‌شود.
دبی یکی از امن‌ترین شهرهای جهان
طبق شاخص امنیت نومبیو دبی به‌عنوان هفتمین شهر امن جهان از میان ۴۲۷ شهر رتبه‌بندی شده است. این رتبه‌بندی نشان می‌دهد که دبی پس از شهرهایی مانند دوحه، زوریخ و شارجه همچنان در صدر شهرهای امن جهان قرار دارد. البته این رتبه‌بندی‌ها بر اساس نظرات کاربران آنلاین تهیه شده و تا حدی نسبی هستند.
در دبی برخلاف بسیاری از شهرهای بزرگ انباشت جرم و ناامنی تنها به نقاط خاصی محدود می‌شود و اکثر مناطق آن کاملاً امن هستند. به همین دلیل اگر از محله‌هایی خاص مانند برخی از مناطق قدیمی و کمپ‌های کارگری دوری کنید دبی برای شما به‌عنوان یک گردشگر یا ساکن بسیار امن خواهد بود.
چرا محله‌های فقیرنشین در دبی وجود دارد؟
علت اصلی وجود چنین مناطقی هجوم مهاجران به دبی برای یافتن کار است. بسیاری از این مهاجران پیش از ورود به دبی فکر می‌کنند که می‌توانند شغلی با درآمد بالا پیدا کنند.
اما پس از ورود به این شهر با واقعیت سخت‌تری مواجه می‌شوند و به دلیل دستمزدهای پایین و هزینه‌های بالای زندگی مجبور به سکونت در مناطقی مانند سونابور می‌شوند.
امنیت در محله‌های فقیرنشین دبی
هرچند این مناطق از لحاظ امکانات زندگی و بهداشت با مشکلاتی مواجه هستند اما ناامنی به معنای وقوع جرم‌های خشن در آن‌ها بسیار کم است. دولت دبی نظارت شدیدی بر این مناطق دارد و هرگونه فعالیت غیرقانونی به سرعت کنترل می‌شود. به‌علاوه قوانین سخت‌گیرانه دبی در برخورد با جرایم باعث شده تا حتی در محله‌های کم‌درآمد نیز احساس امنیت وجود داشته باشد.
نتیجه‌گیری
دبی به عنوان یکی از مدرن‌ترین شهرهای جهان چالش‌های اجتماعی و اقتصادی خاص خود را دارد. محله‌های فقیر نشین دبی واقعیتی است که کمتر در رسانه‌ها به آن پرداخته می‌شود اما برای درک بهتر از ساختار اجتماعی و اقتصادی این شهر باید به آن توجه کرد.
دبی یکی از امن‌ترین شهرهای جهان برای زندگی و گردشگری است. با این حال وجود محله‌های فقیرنشین مانند سونابور و دیره نشان می‌دهد که این شهر مانند هر شهر دیگری چالش‌های خاص خود را دارد.
برای داشتن تجربه‌ای امن و بی‌دغدغه در دبی بهتر است از محله‌های کم‌امکانات اجتناب کنید و در مناطق شناخته‌شده و مدرن اقامت داشته باشید. آیا شما تجربه‌ای از بازدید از دبی یا زندگی در آن داشته‌اید؟ نظرات خود را با ما در آوای دبی به اشتراک بگذارید.
